Page 38 - Journal 4_2021
P. 38
How can we make attitude
assessment possible ?
ผศ. พญ. ปองที่อง ป้รานิิธี
ภาควิชากุมารเวชศาสุติร์
คณะแพที่ยศาสุติร์โรงพยาบาลิรามาธิบดี
การประเมินเจัตคำติภายในของนักศึึกษานั�นมี
Attitude ห้ร้อเจติคติิในการเป็นแพทย์ท้�ด้้
คำวิามแตกต่างจัากการประเมินพฤติกรรมที�นักศึึกษา
ม้ควัามสำาคัญติ่อวัิช่าช่้พแพทย์ จะเห้็นได้้วั่าพฤติิกรรม
แสดงออก การประเมินจัึงคำวิรรวิบรวิมปัจัจััยที�มีผู้ลัต่อการ
ของแพทย์ในส้�อสังคมติ่างๆท้�เป็นลิักษณะขัด้ติ่อควัาม
แสดงออกของพฤติกรรมคำวิามเป็นม้ออาช่ีพ ได�แก่
เป็นม้ออาช่้พห้ร้อจรรยาบัรรณแพทย์ (unprofessional
1) ปัจจัยภายในติัวัตินปัจเจกบัุคคลิ
behavior) ทำาให้้ควัามสัมพันธ์แลิะควัามเช่้�อมั�นติ่อ
ซึ่ึ�งแต่ลัะบุคำคำลัอาจัมีเจัตคำติติดตัวิมาก่อนเข�า
วัิช่าช่้พแพทย์ได้้รับัผู้ลิกระทบัในสังคม แลิะอาจเกิด้
โรงเรียนแพทย์บางส่วิน แลัะพัฒนาต่อในโรงเรียนแพทย์
ผู้ลิเส้ยติ่อผู้้้ป่วัยห้ร้อสังคมได้้ ซึ่ึ�งการท้�แพทย์จะพัฒนา
โดยจัะมีองคำ์คำวิามร้�เกี�ยวิกับเจัคำติที�ดีหร้อการเป็นแพทย์ม้อ
ห้ลิ่อห้ลิอมเจติคติิด้้านควัามเป็นแพทย์ม้ออาช่้พใน
อาช่ีพที�ดี มีคำวิามเช่้�อ คำ่านิยม แลัะคำวิามสามารถึในการ
ติัวัติน (professional identity) จะเริ�มช่ัด้เจนในช่่วัง แสดงออกถึึงคำวิามเป็นม้ออาช่ีพที�แตกต่างกัน การประเมิน
ศึกษาในโรงเร้ยนแพทย์ ด้ังนั�นในระยะน้�จึงม้ควัามสำาคัญ พฤติกรรมนี�จัำาเป็นต�องใช่�เคำร้�องม้อทั�งแบบเช่ิงปริมาณ์แลัะ
เช่ิงคำุณ์ภาพในการติดตาม รวิมทั�งเคำร้�องม้อที�ใช่�ประเมิน
ในการหลั่อหลัอมให�นักศึึกษามีเจัตคำติหร้อคำวิาม คำวิรเป็นเคำร้�องม้อหลัายๆช่นิด ประเมินจัากหลัายผู้้�ประเมิน
เป็นแพทย์ม้ออาช่ีพที�มีจัรรยาบรรณ์แพทย์ที�ดี ต�องอาศึัยการ
วิางแผู้นออกแบบ วิางเป้าหมาย จััดประสบการณ์์ระยะยาวิ ในสถึานการณ์์แตกต่างกัน ในเวิลัาที� หลัายคำรั�ง เพ้�อนำามา
รวิบรวิมแลัะเปรียบเทียบผู้ลัการประเมินที�ได� เป็นข�อม้ลั
แลัะการประเมินติดตามเจัตคำติหร้อคำวิามเป็นแพทย์ม้อ เพ้�อการตัดสินพฤติกรรมที�แสดงออกของบุคำคำลัหนึ�ง
อาช่ีพของนักศึึกษา โดยเริ�มจัากการตั�งเป้าหมายผู้ลัลััพธิ์ การประเมินพฤติกรรมคำวิามเป็นม้ออาช่ีพ
คำุณ์ลัักษณ์ะของเจัตคำคำติแลัะคำวิามเป็นม้ออาช่ีพทาง ทางการแพทย์ หร้อพฤติกรรมที�แสดงออกของเจัตคำตินั�น
การแพทย์ที�ต�องการให�บัณ์ฑ์ิตแพทย์มี ให�ช่ัดเจันแลัะตรงกัน
ในแต่ลัะสถึาบัน ซึ่ึ�งกรอบแลัะคำำาจัำากัดคำวิาม จัะแตกต่างกัน คำวิรมีระบบการเก็บข�อม้ลัการประเมิน 2 ระบบ ได�แก่
รวิบรวิมการประเมินพฤติกรรมที�แสดงออกเป็นประจัำา
ไปตามยุคำสมัย คำ่านิยมของสังคำมนั�นๆ เช่่น การเห็นแก่ พฤติกกรมที�พึงประสงคำ์ให�เกิดตามที�ตั�งเป้าหมายไวิ� แลัะ
ประโยช่น์ของผู้้�ป่วิยมากกวิ่าประโยช่น์ส่วินตน การมีคำวิามรับ อีกระบบคำ้อการรวิบรวิมการประเมินหร้อรายงาน
ผู้ิดช่อบทั�งต่อตนเอง ผู้้�ป่วิย สังคำม แลัะวิิช่าช่ีพ การหมั�น พฤติกรรมเช่ิงลับ เน้�องจัากอาจัเกิดขึ�นไม่บ่อย แลัะจัำาเป็น
พัฒนาตนอย่างสมำ�าเสมอ การให�คำวิามสำาคำัญต่อหน�าที�วิิช่าช่ีพ
ของตน การมีคำวิามซึ่้�อสัตย์ มีคำวิามช่อบธิรรม ยึดถึ้อกฎีเกณ์ฑ์์ ต�องมีการรวิบรวิมข�อม้ลัเพิ�มเติมอีกหลัายด�าน
ของสังคำม มีการเคำารพผู้้�อ้�น ซึ่ึ�งเป็นขั�นตอนสำาคำัญแลัะนำาไปส้่ 2) ปัจจัยทางด้้านควัามสัมพันธ์ระห้วั่างบัุคคลิกับั
การออกแบบการประเมิน แลัะการจััดประสบการณ์์การ เพ้�อ บัริบัทแวัด้ลิ้อม
การหลั่อหลัอมพัฒนา ในอีกมุมมองหนึ�งบริบทแวิดลั�อมมีอิทธิิพลัอย่าง
มากต่อการแสดงออกของพฤติกรรมหนึ�งของบุคำคำลั เช่่น
35
